Cel eCPR
Dążymy najpierw do tego, by łączyć się poprzez uczucia, szanować siebie nawzajem jako ludzi sobie równych, umożliwiać sobie bycie razem bez poprawiania, osądzania lub narzucania naszych przekonań, pozwalać sobie razem odkrywać nieznane w chwili obecnej, uwalniając naszą moc tworzenia nowego Głosu, nowego celu i nowej nadziei.
eCPR zakłada partnerstwo w relacji - osoba pomagająca nie jest ekspertem, nie chce naprawiać osoby w kryzysie, ani też jej radzić. Nawiązanie dialogu jest tu możliwe właśnie dlatego, że jesteśmy wobec siebie równi i obdarzamy się szacunkiem.
Sześć elementów dialogu eCPR:
1. Podkreślamy, że wszyscy jesteśmy równi jako istoty ludzkie, zostawiając swój kapelusz i rolę za drzwiami.
2. Nie oceniamy.
3. Szanujemy różnice w płci, tożsamości seksualnej, religii, pochodzeniu etnicznym, itp. Postrzegamy te różnice jako cenny wkład w grupę.
4. Mówimy z pozycji osoby słuchającej, jesteśmy autentyczni.
5. Słuchamy głęboko swoim sercem.
6. Wstrzymujemy swoje przekonania na tyle, aby usłyszeć przekonania innych, zwłaszcza jeśli różnią się od naszych.
eCPR to nie tylko relacja między dwiema osobami, ma różne poziomy:
eCPR został po raz pierwszy opracowany jako metoda pracy indywidualnej, by pomóc osobie doświadczającej kryzysu emocjonalnego. Odkryliśmy jednak, że cenne jest pokazanie, w jaki sposób intencje eCPR mają zastosowanie dla jednostki i całych społeczności.
W tym duchu utworzyliśmy meCPR (jaCPR), aby opisać proces eCPR dla własnego wsparcia. Ponadto stwierdzamy, że intencje eCPR można zastosować w grupie (10–20 osób) – nazywamy to weCPR (myCPR). W jeszcze większych społecznościach tworzymy CommunityCPR (SpołecznośćCPR).
Naszym celem jest rozpowszechnianie eCPR w każdym środowisku poprzez stosowanie metody na wszystkich tych poziomach, tym samym zmieniając kulturę całych społeczności z naznaczonych strachem i izolacją na pełne współczucia i wzajemnego szacunku. Używamy terminu eCPR w odniesieniu do indywidualnej pomocy i ogólnego podejścia.